Σπασμένο καράβι

Σπασμένο καράβι
(Γιάννης Σκαρίμπας, Ἑρμηνεία: Κώστας Καράλης, 1976)

Σπασμένο καράβι νά ῾μαι πέρα βαθιά, ἔτσι νά ῾μαι·
μὲ δίχως κατάρτια, μὲ δίχως πανιά, νὰ κοιμᾶμαι.

Νά ῾ν᾿ ἀφρᾶτος ὁ τόπος κι ἡ ἀκτὴ νεκρικὴ γύρω-γύρω·
μὲ κουφᾶρι γυρτὸ καὶ μὲ πλώρη ἐκεῖ ποὺ θὰ γείρω.

Σπασμένο καράβι νά ῾μαι πέρα βαθιά, ἔτσι νά ῾μαι·
μὲ δίχως κατάρτια μὲ δίχως πανιά, νὰ κοιμᾶμαι.

Νά ῾ν᾿ ἡ θάλασσα ἄψυχη καὶ τὰ ψάρια νεκρά, ἔτσι νά ῾ναι·
καὶ τὰ βράχια κατάπληκτα καὶ τ᾿ ἀστέρια μακριὰ νὰ κοιτᾶνε.

Δίχως χτύπο οἱ ὧρες καὶ οἱ μέρες φτηνές, δίχως χάρη
κι ἔτσι κούφιο κι ἀκίνητο μὲς σὲ νύχτες βουβὲς τὸ φεγγάρι.

Ἔτσι νά ῾ναι καράβι, γκρεμισμένο, νεκρό, ἔτσι νά ῾ναι·
σ᾿ ἀμμουδιὰ πεταμένη καὶ κούφιο νερὸ νὰ κοιμᾶται.